ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Α.Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΝ ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ κ. ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΟΚΟΥΜΟΥΣΗ

Φίλτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί Ἱεράρχαι καί εὐλογημένοι Χριστιανοί,

Μέσα στή μαγευτική ἄνοιξι τῆς Ἴμβρου μας καί μέ νωπή τήν ὑπόσχεσι τοῦ Ἀναληφθέντος Κυρίου ὅτι καί ἀπερχόμενος σωματικῶς τοῦ κόσμου τούτου δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψη ὀρφανούς, συναντώμεθα σήμερα ἐν τῷ ὀνόματί Του ἐμεῖς οἱ ντόπιοι Ἴμβριοι καί οἱ τετιμημένοι ἐπισκέπται τοῦ νησιοῦ μας.
Συναντώμεθα καί συμπροσευχόμεθα στήν Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ μας, στήν ὁποία ὁ συγχωριανός σας Οἰκουμενικός Πατριάρχης χειροτονεῖ τόν νέο ἱερέα τοῦ χωριοῦ μας π. Ἀστέριον, ὁ ὁποῖος καί ἀπό σήμερα παραλαμβάνει τήν σκυτάλη ἀπό τόν ἀείμνηστο πατέρα του, ὅπως ἐκεῖνος ἀπό τόν μακαριστό πατέρα του καί παπποῦ σου, π. Ἀστέριε, εἰς διακονίαν τῶν θρησκευτικῶν καί πνευματικῶν ἀναγκῶν τῶν Ἁγιοθεοδωριτῶν καί εἰς συμβολήν εἰς τήν ὁμαλήν λειτουργίαν καί δή καί τήν αὔξησιν καί πρόοδον ἐν Χριστῷ τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἴμβρου καί Τενέδου.

Εἶναι μεγάλη τιμή καί εὐλογία καί προνόμιο γιά σένα νά εἶσαι ὁ συνεχιστής τῆς πιστῆς, εὐόρκου καί ἀφωσιωμένης διακονίας τοῦ π. Ἀστερίου τοῦ πρεσβυτέρου καί τοῦ π. Γεωργίου, οἱ ὁποῖοι ἐν τῷ συνόλῳ περισσότερα ἀπό ὀγδόντα χρόνια εἰργάσθησαν εἰς τό ἐνταῦθα γεώργιον τοῦ Κυρίου. Ἀλλά εἶναι τιμή μεγάλη γενικῶς νά εἶναι κανείς ἱερεύς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου καί νά ὑπηρετῇ τόν λαόν Του, ὁδηγῶν αὐτόν εἰς τήν σωτηρίαν καί τήν αἰώνιον ζωήν καί ἁγιάζων αὐτόν διά τῶν μυστηρίων τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας. Ὁ ἱερεύς ἐπιτελεῖ ἔργον τό ὁποῖον θά ἐζήλευαν καί οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος μᾶς λέγει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὁμοιάζει μέ νοσοκομεῖο καί ὁ ἱερεύς εἶναι ὁ ἰατρός μέσα εἰς αὐτό τό νοσοκομεῖο˙ ὁ ἰατρός, ὁ ὁποῖος στηρίζει, παρηγορεῖ, ἐνισχύει, θεραπεύει. Καί πρόσφατα διάβασα κάπου ὅτι μέσα στήν ἐκκοσμικευμένη κοινωνία μας «χωρίς τήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει οὔτε πόλις οὔτε χωριό».

Δόξα τῷ Θεῷ, ἐδῶ στήν Ἴμβρο ἔχουμε τά χωριά μας, τίς παραδόσεις μας καί τά ἔθιμά μας τά ὄμορφα καί πολιτισμένα πού ἀναβιώνουν χάρις εἰς τόν ἀκούραστο ποιμενάρχη μας, ἔχουμε τούς νέους κληρικούς μας πού ἐκεῖνος κατορθώνει καί ἐξευρίσκει μέ τό παράδειγμά του καί μέ τήν πειθώ του. Ἔχουμε ἀπό σήμερα, μαζί μέ τόν νέον ἱερέα π. Ἀστέριον, καί τόν νέον Διάκονον Ἀθανάσιον, ὁ ὁποῖος μετά ἀπό χρόνια ἐπανῆλθεν ἐδῶ ἀπό τήν γειτονική Λῆμνο μέ τήν ἐκεῖθεν εὐλαβῆ σύζυγόν του – καί τούς συγχαίρομεν γιά τήν ἀπόφασί τους αὐτή καί εὐχόμεθα τό παράδειγμά τους νά μιμηθοῦν καί ἄλλοι πολλοί συμπατριῶται μας ξενητεμένοι καί νά ἐπαναπατρισθοῦν, γιατί πατρίδα σάν τήν Ἴμβρο δέν πρόκειται νά βροῦμε πουθενά. Ζεστή ἀγκαλιά σάν τή δική της δέν ὑπάρχει πουθενά. Τόσο ὄμορφη ἄνοιξι σάν αὐτή πού ζοῦμε καί ἀναπνέουμε τίς ἡμέρες αὐτές δέν ἀνθίζει πουθενά. Λαϊκός πολιτισμός τοῦ ἐπιπέδου τοῦ δικοῦ μας ἐδῶ δέν συναντᾶται πουθενά. Ἴσως οἱ ἐπισκέπται μας ἤ καί ὅσοι θά διαβάσουν ἤ θά ἀκούσουν αὐτά τά λόγια τοῦ Πατριάρχου νά σκεφθοῦν ὅτι εἴμεθα τοπικισταί, ὀνειροπόλοι, Ἰμβριολάτραι, αἰθεροβάμονες, ρομαντικοί καί ὅτι ὅλα τά ἐξωραΐζουμε.

Ἡ πραγματικότης εἶναι ὅτι τά σκληρά παθήματα τῆς Ἴμβρου κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες πού τά ἔζησε ἡ δική μας γενιά, ἀντί νά κατορθώσουν νά ἀλλοιώσουν τήν φυσιογνωμία της, ἀντί νά τήν παραμορφώσουν, τήν ὠμόρφαιναν περισσότερο, αὐτά τήν ἐξωράϊσαν, τήν ἐξιδανίκευσαν στά μάτια μας τά σωματικά καί τά ψυχικά, τήν ἔκαναν ἴνδαλμα, ὅραμα, νοσταλγία, κρυφό καϋμό γιά ὅλους ἐμᾶς τά παιδιά της τά ἐγγύς καί τά μακράν –τόσο πολύ, πού ἐνῷ ἄλλοτε τήν ἀγαπούσαμε τώρα τήν λατρεύουμε, τόσο πολύ, πού μᾶς ἔγινε νοσταλγία καί ἕλξις ἀκατανίκητη, γι’αὐτό καί νἄμαστε ἐδῶ ξανά καί ξανά. Καί πρῶτος καί καλύτερος (χειρότερος; δέν ξέρω!) ὁ ὁμιλῶν συγχωριανός σας. Τώρα, γιά τήν ἄνοιξι καί γιά τίς χειροτονίες, τόν Αὔγουστο, γιά τά 50 χρόνια τῆς δικῆς μου χειροτονίας, πάλι τόν Αὔγουστο, γιά τά ἐννηάμερα τῆς Παναγίας –καί ὅταν δέν ὑπάρχουν συγκεκριμένες αἰτίες καί ἀφορμές, ἐμεῖς θά τίς δημιουργοῦμε, θά τίς ἐφευρίσκουμε, γιά νά ἐρχόμαστε, ἀρκεῖ νά ἐρχόμαστε, γιά νά βλέπουμε τήν Ἀρασιά, ν’ ἀνεβαίνουμε στήν Ἁγία Θέκλα, νά πηγαίνουμε στά ἄλλα πολλά ἐξωκκλήσια μας πού ἔχτισε ἡ εὐσέβεια τῶν προγόνων μας καί ξαναχτίζει τώρα τό στοργικό ἐνδιαφέρον τοῦ Δεσπότη μας Κυρίλλου καί ἡ συμπάθεια γιά τό νησί μας καί ἡ φιλική πρός ἡμᾶς διάθεσις λίαν ἀγαπητῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν, ὅπως τῶν συμπροσευχομένων ἁγίου Δράμας κ. Παύλου καί ἁγίου Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα. Τούς εὐχαριστοῦμε καί πάλιν καί πολλάκις.

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Σήμερα, γύρω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα τοῦ χωριοῦ μας συγκεντρωθήκαμε σάν μία μεγάλη οἰκογένεια ὅλοι: Πατριάρχης, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, διάκονοι, πιστός λαός τοῦ Θεοῦ, καί Τόν δοξάζουμε ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ, διότι αὐτός εἶναι τό κέντρον τῆς ζωῆς μας, αὐτός εἶναι ὁ τῆς πίστεως ἡμῶν ἀρχηγός καί τελειωτής, ὁ Ἰησοῦς, ὁ ἐνδόξως ἀναληφθείς ἀφ’ἡμῶν εἰς τούς οὐρανούς. Λέγει κάπου ὁ μέγας Ἅγιος προκάτοχός μου Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «πρόβατα καί ποιμένες πρός τήν ἀνθρωπίνην εἰσί διαίρεσιν, πρός δέ τόν Χριστόν πάντες πρόβατα». Καί ἔτσι, νοιώθουμε ὅλοι ἀδελφοί μεταξύ μας, καί πάντοτε μέν, ἰδιαιτέρως ὅμως ἐδῶ, σήμερα, μέσα στήν ἁπλότητα τῆς ζωῆς τοῦ χωριοῦ, στήν ταπεινότητα τῆς Ἴμβρου, καθώς αἰσθανόμαστε, μακρυά ἀπό τήν τύρβη τῶν μεγαλουπόλεων, ὅτι εἴμαστε πιό κοντά στό Χριστό, τόν μεγάλο Ποιμένα τῶν ψυχῶν μας, ἐμεῖς ὅλοι τά πρόβατά Του, ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη μέχρι καί τό μικρότερο παιδί.
Δόξα Αὐτῷ πάντων ἕνεκεν˙ καί ἰδιαιτέρως ἕνεκεν τῆς σημερινῆς ἡμέρας, τῆς Ἰμβριώτικης, τῆς ἀνοιξιάτικης, τῆς πανηγυρικῆς, πού μᾶς κάνει νά νοιώθουμε τόσο εὐτυχισμένοι!

Χρόνια σας πολλά!