Τελετή αποφοίτησης του Λυκείου Ίμβρου
Στις 3 Ιουνίου στις 8μμ πραγματοποιήθηκε η τελετή αποφοίτησης των μαθητών/τριων του Γυμνασίου/Λυκείου Ίμβρου μέσα σε κλίμα συγκινησιακό παρουσία του Σεβασμιοτάτου Μητρ. Ίμβρου και Τενέδου κ. Κυρίλλου, του Προέδρου της Ιμβριακής Ένωσης Παύλου Σταματίδη, του πρώην Προέδρου του Συλλόγου Ιμβρίων Αθήνας Πάρι Ασανάκη, του συντονιστή εκπαίδευσης Γιάννη Γυγουρτσή, γονέων των μαθητών και πλήθος συμπατριωτών.
Ξεχωριστό γεγονός από κάθε άποψη ήταν η τελευταία ημέρα στο Σχολείο του Διευθυντή του Λυκείου Ιωακείμ Καμπουρόπουλου, γιατί συνταξιοδοτείται. Μεγάλη αναμφισβήτητα η προσφορά του και γι’ αυτήν, ο Οικ. Πατριάρχης του απένειμε το Οφίκιο του Άρχοντος της Μ.τ.Χ.Ε. Στο τέλος της εκδήλωσης ο πρόεδρος της Ιμβριακής Ένωσης επέδωσε τιμητική πλακέτα στον απερχόμενο Λυκειάρχη, για την προσφορά του στην επαναλειτουργία των Ελληνικών Σχολείων στην Ίμβρο.
Οι οκτώ μαθητές/τριες που αποφοίτησαν από το Λύκειο συγκίνησαν με τα κείμενα τους όλους τους παρευρισκομένους. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τέσσερεις εξ’ αυτών σπούδασαν οκτώ χρόνια στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο της Ίμβρου.
Στη μνήμη του Κωνσταντίνου Γραφιαδέλλη, φίλοι του έδωσαν υποτροφία 2.500 € στον καλύτερο μαθητή/τρια και ο αδελφός του αειμνήστου Γιάννης Γραφιαδέλλης ευχαρίστησε τους χορηγούς και αναφέρθηκε με συγκίνηση στον αδερφό του.
Στο τέλος της εκδήλωσης προσφέρθηκαν δώρα στους αποφοίτους από το Σχολείο, από την Ιμβριακή Ένωση κι από τον Σύλλογο της Αθήνας.
Καλή σταδιοδρομία στους αποφοίτους και πάντα να επιστρέφουν στην Ίμβρο.
Η ομιλία του Διευθυντή κου Ιωακείμ Καμπουρόπουλου
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου, αξιότιμε κε Συντονιστή Εκπαίδευσης του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Πόλη, αγαπητοί γονείς, αγαπητοί μαθητές, φίλες και φίλοι, συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
Θα περίμενε κανείς -με πρώτον εμένα-, ότι αυτή η τελευταία επίσημη ομιλία μου στην Εκπαίδευση θα ήταν η πλέον εύκολη, τόσο στη σύνταξη όσο και στην εκφώνησή της… Κι όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο…
Γι αυτό αποφάσισα να μην πιεστώ για να γράψω ντε και καλά μια βαρυσήμαντη-βαρύγδουπη ομιλία, αλλά με λόγια απλά, λόγια όμως καρδιάς, να χαιρετήσω όλους εσάς και να αποχαιρετήσω τα οκτώ παιδιά μας που απόψε ξεχύνονται στο στίβο της ζωής.
Πέρασαν κιόλας δέκα περίπου χρόνια από τότε που ξεκίνησα από την Αθήνα με στόχο την ίδρυση , λειτουργία και πιθανώς τότε τη Διεύθυνση του Ελληνικού Γυμνασίου και Λυκείου Ίμβρου.
Ευτυχώς δεν είχα συλλάβει το μέγεθος του εγχειρήματος τότε, γιατί να μην έχετε καμία αμφιβολία ότι θα τρεπόμουν σε άτακτη φυγή.
Έχοντας άγνοια κινδύνου λοιπόν έμεινα και κολύμπησα προς τη στεριά. Αν κατάφερα να επιβιώσω το οφείλω εν πρώτοις στον Οικουμενικό μας Πατριάρχη, που υπήρξε από την πρώτη στιγμή ο δέκτης των S.O.S. που εξέπεμπα και εκπέμπαμε και στους κυρίους Λάκη Βίγκα, Πάρη Ασανάκη, Παύλο Σταματίδη, Σταύρο Γιολτζόγλου για να μνημονεύσω μόνο τους πιο στενούς συνεργάτες σ αυτόν τον μαραθώνιο. Να μνημονεύσω επίσης τον έπαρχο της εποχής και νυν αντινομάρχη κο Mühittin Gürel, ο οποίος υπερέβη εαυτόν στην στήριξη των Σχολείων μας. Έχουν όλοι τους την ευγνωμοσύνη μου ες αεί.
Η συγκίνησή μου σήμερα είναι ιδιαίτερη, γιατί αποχαιρετούμε τα πρώτα παιδιά μας των μικρών τάξεων τότε που βρέθηκαν μαζί μας από την πρώτη στιγμή και αναπόφευκτα γεύτηκαν και τις χαρές και τους κλυδωνισμούς αυτού του εγχειρήματος. Στάθη, Μαρκέλλα, Λυδία, Κωνσταντίνα Γανάτου και δυο χρόνια αργότερα Τιμόθεος Χρήστος Χαραλαμπίδης, είστε οι πρώτοι που ολοκληρώνεται τον κύκλο και των 8 τάξεων του Σχολείου μας. Σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ που συμβάλατε με την προσπάθειά σας όχι μόνο στη δική σας επιτυχία, αλλά και στην επιτυχία μιας εκπαιδευτικής ιστορίας που μόλις άρχιζε. Αργότερα στην ομάδα προστέθηκαν η Αφροδίτη, η Έλενα και η Κωνσταντίνα Μπακάλη και την κατέστησαν αχτύπητη, κάνοντας την ακόμα πιο δυναμική και ακόμα πιο δραστήρια εντός και εκτός Σχολείου ανεβάζοντας κι άλλο τον πήχη της ποιότητας της.
Και παρόλο που ήρθαν δύσκολοι καιροί και δίσεχτοι χρόνοι (να θυμίσω μόνο τα δύο χρόνια της Πανδημίας) καταφέραμε να μείνουμε όρθιοι και να συνεχίσουμε απτόητοι μέχρι το τέλος, δηλαδή μέχρι σήμερα.
Σ αυτό το σημείο , σκύβω με σεβασμό στη μνήμη του συναδέλφου Γιάννη Κουτίδη, που χάσαμε τόσο άδικα μέσα σε λίγες μέρες, για να θυμίσω μόνο ένα από τα μεγάλα τραύματα που βιώσαμε στην πορεία αυτή. Ας είναι η μνήμη του αιώνια. Υπήρξε εξαιρετικός δάσκαλος και κατάφερε να απαλλάξει και τους πιο διστακτικούς από τον φόβο των μαθηματικών.
Αγαπητοί απόφοιτοι, όλοι σας διακριθήκατε στα εκπαιδευτικά προγράμματα που λάβαμε μέρος, τόσο στα Εράσμους όσο και στο τελευταίο Μαθητικό Συνέδριο στη Θεσσαλονίκη όπου αποσπάσατε τον δίκαιο έπαινο και τον θαυμασμό όλων.
Ξεχυθείτε άφοβα προς το μέλλον , οι επιτυχίες σας στο παρελθόν αποτελούν ισχυρό εχέγγυο. Έλενα, Κωνσταντίνα, Κωνσταντίνα, Στάθη, Αφροδίτη, Λυδία, Μαρκέλλα και Τιμόθεε Χρήστο, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα διαπρέψετε σ΄ ό,τι κι αν επιχειρήσετε στη ζωή σας.
Επιτρέψτε μου όμως λίγο ακόμα να αναφερθώ στα του Σχολείου:
Δεν το επιτρέπει η πανηγυρική ατμόσφαιρα της ημέρας , αλλιώς θα είχα πολλά να πω για τα μαρτύρια του παρελθόντος. Θα έρθει η ώρα τώρα που θα έχω χρόνο και αν ο Θεός μου χαρίσει υγεία να γράψω αναλυτικά όσα έζησα αποδίδοντας τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.
Θα μιλήσω όμως με δυο λόγια για το Μέλλον, γιατί αυτό είναι το μείζον κι αυτό πρέπει να μας ενδιαφέρει:
Τα Εκπαιδευτήρια μας στο νησί για να επιβιώσουν στο μέλλον, χρειάζεται όχι απλώς να πληρούν το μέσο όρο ποιότητας ενός ελληνικού ή τουρκικού Σχολείου, αλλά να τον ξεπερνούν κατά πολύ. Αλλιώς δεν είναι μακριά ο καιρός που θα έχουμε διαρροές προς κάθε κατεύθυνση όπως συνέβη και με τα ομογενειακά Σχολεία της Πόλης.
Κι αυτά τα λέω για να πω ότι η προσπάθεια αυτή χρειάζεται στήριξη, έγνοια και αγάπη από όλους μας.
Ευτύχησα και ευτυχήσαμε να με διαδέχεται ένας κατά πάντα άξιος συνάδελφος από το μεγαλύτερο νησί των Πριγκηποννήσων ο κος Νίκος Λαιμόπουλος.
Αναφέρομαι στην καταγωγή των για να πω ότι εμείς, εγώ, ήμασταν σάρκα από την σάρκα της Ίμβρου και υπομείναμε και πράγματα που ίσως δεν έπρεπε ή δεν θα άντεχε να υπομείνει οποιοσδήποτε άλλος. Ο Νίκος λοιπόν είναι ένας κοσμοπολίτης με προϋπηρεσία σε χώρες Ευρωπαϊκές αλλά στην Αμερικανική ήπειρο, που αγάπησε τον τόπο μας με την σύζυγό του και αποφάσισε να μείνουν στον τόπο αυτό και να τον υπηρετήσουν. Ας μην τους κάνουμε την ζωή μαρτύριο, αλλά ας τους αγκαλιάσουμε και ας τους υποστηρίξουμε με κάθε τρόπο. Και να γίνω πιο συγκεκριμένος: Δεν είναι δυνατό -και θα πρέπει να θεωρείται από όλους μας απαράδεκτο- συνάδερφος που συμπληρώνει τρία χρόνια στην Ίμβρο και σε λίγες εβδομάδες αναλαμβάνει την διεύθυνση του Γυμνασίου Λυκείου να αμείβεται με ένα πεντακοσάευρο το μήνα, ούτε να μένει σε δασκαλόσπιτο έχοντας μωρό παιδί. Ούτε είναι δυνατό να μας τίθενται διλήμματα για το επόμενο σχολικό έτος του τύπου ή φιλόλογο ή δάσκαλο. Η απάντηση μου είναι και φιλόλογο και δάσκαλο. Το πώς, να το βρουν οι ιθύνοντες. Να κόψουν το κεφάλι τους όπως το κόψαμε και εμείς δέκα χρόνια τώρα με τις ελλείψεις διδακτικού προσωπικού για να μείνουν όρθια τα σχολεία.
[Τα είπα και ξαλάφρωσα] Τελειώνοντας, ευχαριστώ όλους τους μέχρι τώρα συναδέρφους μου που πέρασαν από το σχολείο και έβαλαν καθένας το λιθαράκι του ή τον ακρογωνιαίο λίθο του ( σ’ αυτό το σημείο μεταφέρω τον χαιρετισμό του μαθηματικού κ. Μαρκετάκη, μας είχε υποσχεθεί να είναι μαζί μας, αλλά λόγω της ανάκλησης όλων των αδειών των δημοσίων υπαλλήλων λόγω εκλογών δεν τα κατάφερε. Στέλνει την αγάπη του και τις καλύτερες ευχές του στα παιδιά της αγαπημένης του τάξης που αποφοιτούν σήμερα.)
Ιδιαίτερα ευχαριστώ επίσης την κα Μαρία Χανλίδου που αφυπηρετούμε μαζί φέτος. Συμπληρώνει 7 χρόνια στα Αγρίδια και της είμαστε ευγνώμονες γιατί χωρίς αυτήν δεν θα είχαμε διανύσει ούτε τη μισή απόσταση στο δρόμο της δημιουργικότητας και της επιτυχίας. Της εύχομαι και της ευχόμαστε όλοι πιστεύω, πολλά και απολαυστικά συντάξιμα χρόνια με διαρκείς αυξήσεις στις συντάξιμες αποδοχές της για να πούμε και κανένα ανέκδοτο να γελάσουμε.
Ακόμα ευχαριστίες οφείλω και οφείλουμε όλοι στη Μονή Βατοπεδίου και προσωπικά στον ηγούμενο π. Εφραίμ που οκτώ χρόνια τώρα χρηματοδοτεί αγόγγυστα το συσσίτιο των σχολείων μας και βέβαια στον Μητροπολίτη Μύρων που μεσολαβεί διαρκώς γι’ αυτό.
Δεν θεωρώ περιττές και αυτονόητες τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μου προς τον ιδρυτικό και υπεύθυνο κατά νόμο φορέα των σχολείων μας, τον ΕΠΣΙ, και το εξαιρετικό Δ.Σ. των τελευταίων χρόνων. Πασχίζει αφιερώνοντας άπειρες εργατοώρες εβδομαδιαία, προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί τόσο στις οικονομικές ανάγκες όσο και στις περίπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Στην πρώτη επιθεώρηση που είχαμε από τους επιθεωρητές της Άγκυρας ζήτησαν να παρίστανται εκπρόσωποι του ΕΠΣΙ ως υπεύθυνοι κατά νόμον προκειμένου να τους ζητούν αυτά που ήθελαν να ελέγξουν. Τα λέω και τα ξανά λέω γιατί φοβάμαι ότι κάποιοι από μας συνεχίζουν να θεωρούν τον ΕΠΣΙ ως περιττή πολυτέλεια και τον γράφουν στα αθλιότερα των υποδημάτων τους
ΤΟΥΣ ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΥΓΝΩΜΩΝ. Τέλος, ως είθισται ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη οφείλουμε στον Μητροπολίτη μας κ.κ. Κύριλλο, που από την πρώτη στιγμή αγκάλιασε τα Σχολεία μας και άνοιξε όχι μόνο την καρδιά του αλλά και τις πόρτες της Μητροπόλεως του και τον κορβανά του στα παιδιά μας.
Αυτά από μένα. Σας ευχαριστώ πάλιν και πολλάκις που είχατε την υπομονή να με ακούσετε και δίνω τον λόγο στον διάδοχό μου.
