Από την Ίμβρο στην Κίρκη
«Όταν χρειάστηκε η Κίρκη ήταν δίπλα στους Ιμβρίους… κι όταν η Κίρκη είχε ανάγκη οι Ίμβριοι ήταν εκεί….»
Ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Κίρκης σε συνεργασία με την Ιμβριακή Ένωση Μακεδονίας – Θράκης πραγματοποίησαν με μεγάλη επιτυχία την εκδήλωση «από την Ίμβρο στην Κίρκη» το απόγευμα του Σαββάτου 23 Νοεμβρίου 2024 στο Πολιτιστικό Κέντρο Κίρκης (πρώην Δημοτικό Σχολείο).
Συμμετείχαν οι Χορωδίες της Ιμβριακής Ένωσης:
Μικτή Χορωδία Ι.Ε.Μ.Θ.
Κανταδόροι της Ίμβρου Ι.Ε.Μ.Θ
Η Ιμβριακή Ένωση Μακεδονίας Θράκης με τον Πρόεδρό της Παύλο Σταματίδη, είχε δώσει μια υπόσχεση στους πυρόπληκτους του 2023 κατοίκους της ακριτικής Κίρκης, ότι σε συνεργασία με το Σύλλογο Κιρκαλιωτών και την Πρόεδρο Βασιλική Παντελίδου, θα διοργάνωναν μια εκδήλωση στο χωριό Κίρκη Αλεξανδρούπολης, με την παρουσία των τμημάτων της, Μικτή χορωδία της Ιμβριακής Ένωσης και Κανταδόροι της Ίμβρου.
Έτσι η αποστολή στις 23 Σεπτεμβρίου 2024 έφτασε στο χωριό, όπου αν και είχε τσουχτερό κρύο και δυνατό αέρα, η υποδοχή και η ζεστή αγκαλιά των κατοίκων της Κίρκης, δημιούργησαν τις πιο ιδανικές συνθήκες για μια εξαιρετική εκδήλωση.
Παραβρέθηκαν ο Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων, ο Διοικητής της 29ης Μ/Π ΤΑΞ ΠΖ Ταξίαρχος κ. Γιώργος Γκαβούνος μετά της συζύγου του, ο Αντιδήμαρχος κ. Ναιτίδης κι ο Πρόεδρος της Κοινότητας κ. Καραμπατζάκης.
Ξεκινώντας την εκδήλωση η Πρόεδρος Βασιλική Παντελίδου καλωσόρισε και ευχαρίστησε τους συμμετέχοντες και κάλεσε τον Γιώργο Κομνηνάρα, πρώην Γ.Γ. της Ιμβριακής Ένωσης επί σειρά ετών, να αφηγηθεί την ιστορία της οικογένειας του.
«Από την Ιμβρο στην Κίρκη 1966-1968»
Κιρκαλιώτισσες και Κιρκαλιώτες
Δύσκολα να αποτυπώσω σε λέξεις τα συναισθήματα μου, που ξαναπατώ μετά από 56 χρόνια τα χώματα της Κίρκης. Οφείλω να ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη για την απουσία τόσων ετών. Η αναφορά σε αυτήν στην οικογένεια μας και οι μνήμες μας δεν την έσβησαν. Πέρυσι είχαμε βάλει στόχο κατά την επιστροφή από την Ιμβρο να πάμε και στην Κίρκη, γιατί είχαμε φτάσει το 2014 μέχρι τις Σάππες. Όμως οι φωτιές μας σταμάτησαν. Είπα δεν μας θέλει να πάμε, αλλά οι φωτιές τελικά σήμερα μας έφεραν πιο κοντά. Ορισμένοι κάτοικοι της Κίρκης γνωρίζετε την ιστορία μας,οι πολλοί δεν ξέρουν λεπτομέρειες και το λόγο για τον οποίο Ιμβριακή Ένωση ήρθε σήμερα εδώ.
Αγαπητοί συμπατριώτες, όταν ξεκίνησε η Οδύσσεια των Ιμβρίων από το 1964,όταν και έκλεισαν τα ελληνικά σχολεία,εν καιρώ ειρήνης και το τονίζω αυτό, η τετραμελής οικογένεια μας,περνώντας τα σύνορα στις 18 Αυγούστου 1966,φιλοξενήθηκε στις Σάππες από τη θεία μας τη Μαρίκα και όταν προσλήφθηκε ο πατέρας μου στα μεταλλεία της Κίρκης, ήρθαμε στο χωριό, όπου η αγάπη και η φιλοξενία των κατοίκων περίσσευε. Μας άνοιξαν τα σπίτια και την καρδιά τους.
Στο χωριό μείναμε μέχρι το καλοκαίρι του 1968,όταν τελείωσε το δημοτικό η αδελφή μου. Τώρα δίπλα μου στέκεται η Δώρα Φούτσα, που ήταν συμμαθήτρια της αδελφή μου. Συνάντησα κι εγώ συμμαθητές μου που είμασταν μαζί για δύο χρόνια έως την χρονιά του 1968, τη χρονιά που τα μεταλλεία άρχισαν τη φθίνουσα πορεία τους.
Έτσι αναχωρήσαμε για τη Θεσσαλονίκη το νέο λιμάνι μας.
Ήρθαμε στην Ελλάδα με δυο παιδιά, όπως έλεγε η συγχωρεμένη η μάνα μου,με δύο βαλίτσες, ένα τενεκέ τυρί και ένα λάδι, για τα οποία ο τελωνειακός, ίσως κάνοντας σωστά τη δουλειά του, ήθελε να πληρώσουμε δασμούς εισαγωγής. Ξεπεράστηκε αυτό με την παρέμβαση του διοικητή, όταν έμαθε από που ερχόμασταν. Μόλις περάσαμε στα ελληνικά σύνορα οι γονείς μας,μας έχασαν και βρεθήκαμε να έχουμε πάει με την αδελφή που ήταν 12 ετών και εγώ 6,στον ιστό της ελληνικής σημαίας που αγκαλιάζαμε. Ήταν φυσικά η πρώτη φορά που την αντικρίζαμε σε αυτή τη μορφή, γιατί την γνωρίζαμε μόνο στο χαρτί και αυτό στα κρυφά. Όταν έκλεισαν τα ελληνικά σχολεία οι Έλληνες Ίμβριοι δάσκαλοι και δασκάλες, δίδασκαν στα κρυφά με κίνδυνο της ζωής τους. Σύγχρονο κρυφό Σχολειό.
Και για να γυρίσουμε στο σήμερα, να θυμίσω ότι το καλοκαίρι του 2023 οι φωτιές έκαψαν στο χωριό τρεις εκκλησίες,25 σπίτια και τεράστιες εκτάσεις που τις είδαμε στη διαδρομή και μαύρισε η ψυχή μας. Οι κάτοικοι που ζουν μόνιμα στο χωριό, έμειναν μόνο με τα ρούχα τους, σαν κι εμάς που φύγαμε με δύο βαλίτσες και δύο παιδιά.
Αναφέροντας το γεγονός στον Πρόεδρο της Ιμβριακής Ένωσης Παύλο Σταματίδη και ενημερώνοντάς τον, τι καλό έκαναν οι Κιρκαλιώτες για τις Ιμβριώτικες οικογένειες τα χρόνια του ξεριζωμού μας. Συναισθανόμενοι τον πόνο τους, κινητοποιήθηκε η Ιμβριακή Ένωση και συγκέντρωσε κάποια αναγκαία για το νοικοκυριό, ως ένα ευχαριστώ για την αγάπη τους τα δύσκολα χρόνια μας, τα οποία παρελήφθησαν από τα γραφεία της Ένωσης.
Δόθηκε υπόσχεση να βρεθούμε στην Κίρκη και σήμερα η υπόσχεση πήρε σάρκα και οστά. Έτσι ήρθαμε εδώ με πολύ αγάπη να προσκυνήσουμε και να τραγουδήσουμε η μικτή Χορωδία της Ιμβριακής Ένωσης και οι κανταδόροι της Ίμβρου, δίνοντας κουράγιο και δύναμη στους κατοίκους της Κίρκης.
Η χορωδία μας αριθμεί περίπου 50 μέλη και δάσκαλος μας είναι ο Ίμβριος Άγγελος Δάλδας και οι κανταδόροι είναι περίπου 30 και δάσκαλος είναι ο Σταύρος Αθανασίου.
Μέρες γιορτινές που έρχονται, ας γελάσει το χείλη μας.
Είμαστε αισιόδοξος λαός και αγωνιστής.
Θα ήθελα τώρα, να δωρίσω μια γιορτινή κουβέρτα από τα χέρια της μάνας μου Φωφώς στο λαογραφικό σας μουσείο και συμβολικά μυρτιές που θα βοηθήσουν να επουλωθεί ένα μέρος των πληγών του περιβάλλοντος.
Δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στους κεκοιμημένους.
Ας απολαμβάνουν στην αγκαλιά του Θεού την καλοσύνη τους.
Αιώνια τους η μνήμη.
Ευχαριστώ για την αγάπη σας.
Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Ιμβριακής Ένωσης Παύλος Σταματίδης δώρισε στην Πρόεδρο του εκπολιτιστικού συλλόγου Κίρκης Βασιλική Παντελίδου και στους επισήμους τις εκδόσεις της, Εκκλησίες και Ξωκλήσια της Ίμβρου -εκεί που τα καντήλια δεν έσβησαν ποτέ- και η Ιστορία της Ίμβρου μέσα από τις μαρτυρίες των ανθρώπων της. Η Πρόεδρος ανταπέδωσε με αναμνηστικό δώρο αγάπης.
Η συγκίνηση περίσσευε πια στην αίθουσα και έφτασε η ώρα τα τραγούδια των χορωδών και των κανταδόρων να δώσουν ρυθμό ξενοιασιάς.
Από τα πολύ ευχάριστα ήταν η παρουσία των Ιμβρίων από την περιοχή, ο Σάββας Μαραγκός, ο Βασίλης Μαραγκός, ο Γιώργος Βογιατζής με την γυναίκα του, ο Μάκης Γενίσαρλης, ο Δημοσιογράφος Τηλέμαχος κι οι γνωστοί σε όλους τους Ιμβρίους Παύλος και Νίκος Παπαδόπουλος με τη γυναίκα του.
Τα χειροποίητα κεράσματα με τη νοστιμιά και την ποικιλία που είχαν ετοιμάσει οι κυρίες, έγιναν ανάρπαστα και στην τελευταία πράξη ο χορός ζέστανε κι άλλο την ατμόσφαιρα.
Κανείς δεν ήθελε να φύγει, αλλά όσο και αν το πρόγραμμα είναι ελαστικό, πρέπει να τηρηθεί και η στιγμή του αποχωρισμού με τις αγκαλιές ανθρώπων, που οι περισσότεροι δεν γνωρίζονταν, ήταν η πιο δυνατή καθώς και η υπόσχεση για καλή νέα αντάμωση.
Η επιστροφή στο ξενοδοχείο και η υπενθύμιση, ότι το πρωί επιστρέφουμε, απότομα μας προσγείωσε.
Η Κυριακή ξεκίνησε με μια στάση στο Πόρτο Λάγος, για προσκύνημα στο Βατοπαιδινό μετόχι του Αγίου Νικολάου και στο παρεκκλήσι της Παναγίας Παντάνασσας, όπου μας ευλόγησε και μας ξενάγησε ο Γέροντας της.
Η συνέχεια στην παλιά πόλη της Ξάνθης και η περιήγηση μας στα σοκάκια της, μας θύμισε την Άνω πόλη της Θεσσαλονίκης μας.
Τα όμορφα τελειώνουν και έτσι φτάσαμε το βράδυ της Κυριακής στην έδρα μας, με την ικανοποίηση όλων ζωγραφισμένη στο πρόσωπο και αναμένοντας την επόμενη αποστολή μας.
Φωτογραφίες Γιάννης Ναλμπάντης
